Meditatie: Verlaat mij niet in de ouderdom

09 november 2023

Verwerp mij niet in de tijd van de ouderdom; verlaat mij niet, terwijl mijn kracht vergaat. Psalm 71: 9

Er staat geen opschrift boven deze psalm. Maar wie de psalm nauwkeurig leest, zal de dicht trant van David daarin herkennen. Deze psalm laat ons horen dat hij bijna aan het einde van zijn aardse loopbaan gekomen is. Wat doe je dan als het goed is? Je kijk terug op je leven en maakt de balans op. In alles merk je dat je niet meer jong bent. De krachten nemen af en soms ook de gedachten. Het gaat niet meer zoals vroeger, ook al zou je in de ouderdom je als een jeugdige willen voelen en doen. We hoeven ons gelukkig niet anders voor te doen dan we zijn. Van jongelui die oud willen doen, zeggen we: doe is normaal. Maar van ouderen die jong willen doen, kunnen we hetzelfde zeggen.

Er is echter een groot verschil hoe wij oud worden. Is onze hele levensloop een geweest zonder de Heere of met Hem? David mag in zijn ouderdom terug zien op een leven waarin hij de Heere mocht dienen en liefhebben. Hij is rijk gezegend geweest in allerlei opzichten. En hij mag in zijn overdenking, heel ver terug gaan, zelfs tot vóór zijn geboorte. Van zijn moeders ingewand aan is de Heere zijn helper geweest. En verder getuigt hij dat hij van zijn jeugd af aan heeft vertrouwd op de Heere zijn God. De Heere heeft hem geleerd van zijn jeugd aan en tot nu toe heeft hij Gods wonderen verkondigd.

Maar we horen ook in deze psalm David tot twee keer toe bidden: Verwerp mij niet, verlaat mij niet. (Vers 9 en 18). Hij is toch de man die gezongen heeft : De Heere is mijn herder, mij zal niets ontbreken? En in meer psalmen geeft hij toch getuigenis van de vastheid en zekerheid van zijn geloof? En nu vraagt hij de Heere hem niet te verlaten en te verwerpen. Is David onzeker? Denkt hij dat onze geestelijke staat afhangt van onze verstandelijke vermogens? Als je dement wordt, bijvoorbeeld? Twijfelt hij aan de betrouwbaarheid van zijn God? Die God Die toch niet laat varen het werk dat Zijn hand begon? Nee, David twijfelt daaraan niet en hij weet dat zijn zonden vergeven zijn om Christus’ wil. Hij heeft zijn leven lang mogen ervaren dat de Heere waarachtig is en betrouwbaar. Hij is voor David geweest een Rotsteen om in te wonen. De Heere had bevel gegeven om David te verlossen. De Heere was de eerste in zijn leven. Die God die een mens die de Heere heeft verlaten, opzoekt en verlost.

Naarmate David ouder wordt voelt hij dat hij Gods blijvende ondersteuning nodig heeft. Hij is bij het ouder worden meer en meer geestelijk hulpbehoevend geworden. Zoals iemand die oud en gebrekkig is, graag bezoek wil hebben en bang is alleen gelaten te worden. In dat besef leeft David. Ook door het feit dat wanneer hij terug ziet op al zijn zonden en schulden, hij het verdiend heeft als de Heere hem verwerpt en verlaat. Zelfs zijn vijanden spreken van David en loeren op zijn ziel. David beseft hoe onwaardig hij is als hij ziet op zichzelf en zijn vijanden gelijk moet geven in hun oordeel over hem. Maar daarom smeekt de man naar Gods hart om niet verworpen te worden in de ouderdom en verlaten te worden terwijl de krachten vergaan.

De ondersteuning en nabijheid van de Heere heeft David nodig niet alleen om een goede oude dag te beleven, maar vooral om de tijd te hebben om de lof Gods te vertellen aan het volgende geslacht. Te vertellen aan de kinderen en de jongelui wie de trouwe God van het verbond wil zijn zodat zij hun hoop op deze God zullen stellen. Wat een heerlijke taak in de avond van je leven. Dan is er geen sprake meer van een generatiekloof. Die is er niet wanneer oud en jong samen Gods lof mogen verkondigen. Wie is aan deze God gelijk? Hij is de God die om Jezus wil nooit Zijn kinderen zal verwerpen en verlaten. Hij brengt ze allen, ondanks hun zwakheid en gebrek, door Zijn kracht thuis. Hij heeft beloofd: Zie Ik ben met u al de dagen tot de voleinding van de wereld.

Ds. A.J. Schalkoort