Meditatie 'Jezus lijden, sterven en opstanding nodig'

10 maart 2025

“Van toen aan begon Jezus Zijn discipelen te vertonen, dat Hij moest heengaan naar Jeruzalem en veel lijden van de ouderlingen en overpriesters en schriftgeleerden en gedood worden en ten derde dage opgewekt worden.” Mattheus 16:21

Tot nu toe heeft Jezus in het onderwijs dat Hij Zijn discipelen gaf weinig gesproken over Zijn a.s. lijden en sterven. De Heere leidt wel in alle waarheid, maar niet in alle waarheid tegelijk. Dat zouden de discipelen niet kunnen verdragen. Maar nu is het moment daar om het hen openlijk te zeggen. Dat doet de Heere Jezus nadat Hij in Cesaréa Filippi de discipelen gevraagd heeft wie de mensen zeggen dat Hij is en vooral hoe zij als leerlingen Hem zien. Dan is het Petrus die namens de anderen Hem belijdt als de Christus, de Zoon van de levenden God. Op deze rotsvaste belijdenis belooft de Heere Zijn gemeente te zullen bouwen en de sleutelmacht van het Koninkrijk Gods te geven in handen van Zijn leerlingen. Het is een kostelijke belijdenis die Petrus uitspreekt. Vlees en bloed heeft hem dat niet geopenbaard, maar de Vader in de hemel. En nu gaat de Heere Zijn discipelen onderwijs geven in hoe Hij de Christus is, namelijk dat Hij de weg van lijden tot heerlijkheid moet gaan. Gods recht eist dat deze weg door Zijn Zoon afgelegd moet worden om de zonden van de wereld weg te dragen. Niet alleen moet het, maar Christus wil deze lijdensweg gaan uit liefde tot Zijn Vader. Zijn arbeid zal niet tevergeefs zijn. Hij zal loon ontvangen, namelijk een grote schare die niemand tellen, wel door de Vader één voor één verkoren en aan de Zoon gegeven. Maar op dit moment zijn de discipelen er zich niet van bewust dat Christus gekomen is om te dienen en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen. Zij waren wel bekend met de Oud testamentische profetieen en ceremonieën. ‘Verzoening door voldoening’ was volop getekend door de vele bloedige offers die heenwijzen naar het Lam Gods. Maar zij verstonden niet hoe dit alles vervuld zou worden in en door hun geliefde Meester. Vandaar dat Christus nu openlijk met hen spreekt over Zijn a.s. lijden en sterven en opstanding. De discipelen moeten verlost worden van hun aardse gedachten en verwachtingen met het oog op het Koninkrijk Gods. Jezus moet daarom naar Jeruzalem, de stad der steden die de eeuwen door haar profeten heeft vervolgd en gedood. Hier zal de Profeet van God gezonden, de Koning Israëls, niet met eer en heerlijkheid Davids troon beklimmen, maar veel moeten lijden en tenslotte sterven aan het vloekhout. De geestelijke leidslieden zijn daar in eerste instantie verantwoordelijk voor. Hun eigengerechtigheid hindert hen om deze van God gezonden Zoon te aanvaarden als hun enige Zaligmaker. Hij is gekomen tot het Zijnen maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Maar de discipelen zitten op dit moment in dezelfde geestelijke duisternis. Als Petrus vervolgens geen geopenbaarde woorden uit de hemel spreekt, maar woorden die getuigen dat hier vlees en bloed aan het woord is. En wij? Laten we ons in deze lijdensweken niet verheffen boven de geestelijke leidslieden en de discipelen. Leerden wij al inzien: “Ik deed door mijn zonden, Hem al die gruwelen aan?” Petrus weerspreekt zijn belijdenis zo juist uitgesproken, door zijn Meester te bestraffen: “Heere, wees u genadig! Dit zal u geenszins geschieden.” Het is te begrijpen dat hij zo reageert. Wie ziet er niet voor zichzelf en voor zijn geliefden geweldig op tegen het lijden. De liefde is hier aan het woord. Maar liefde is soms blind. Hier zeker wel. Petrus staat ten diepste zijn eigen zaligheid in de weg. Van hem geldt wat Paulus later schreef: “het bedenken des vleses is vijandschap tegen God.” In plaats van te zwijgen en ootmoedig te horen naar de woorden van zijn Zaligmaker, komt zijn hoogmoedig hart in opstand tegen Christus. Petrus verzint dingen die niet van God zijn maar die van mensen zijn. Daarvan moest Petrus verlost worden door Christus’ woord en Geest. En dat gebeurt ook voor hem en een ieder die zich onderwerpt aan het Woord Gods en zich door de Heilige Geest laat leiden. Dan ziet u het tot uw verwondering: er is geen andere weg mogelijk waardoor God de Vader Zijn recht laat gelden en genade wil bewijzen aan de grootste van de zondaren. Door lijden tot heerlijkheid. Dat geldt niet alleen de Zaligmaker, maar ook allen die door Hem worden zalig gemaakt. Hem gelijkvormig worden. Onze oude natuur doden en in nieuw godzalig leven leren wandelen. Gelukkig als wij door Christus’ onderwijs verlost zijn van het verzinsel van mensen, wat vlees en bloed ons openbaart en belijdenis mogen doen van wat de Vader ons heeft geopenbaard: “Gij zijt de Christus, de Zoon van de Levende God”. Dan wordt uw leven gebouwd op deze rotsvaste belijdenis die nooit door de poorten van de hel zal worden overweldigd. Jezus heeft zijn discipelen steeds gezegd dat Hij na drie dagen zou opstaan uit de doden. Daarin ligt ook de garantie dat een ieder die met Hem sterft eenmaal zal worden opgewekt uit de doden. Nu al geestelijk levend gemaakt door Zijn opstandingskracht en in de dag van Zijn wederkomst, opgewekt te worden om de Heere volmaakt eeuwig te loven en te prijzen.
Ds. A.J. Schalkoort