Meditatie 'Een eigen weg'

25 april 2024

‘Als Petrus deze zag, zeide hij tot Jezus Heere, maar wat zal deze?’ - Joh. 21:21

Petrus en Johannes zijn op de morgen van Pasen samen op gelopen richting het graf. Daarbij heeft de één de ander ingehaald. Dat wordt wel uitgelegd als zou het te maken hebben met de verloochening van Petrus. Want ja, als je de Heere Jezus verloochent op het moment dat het er echt op aankomt, loop je niet zo hard meer… Aan het einde van Johannes’ verslag over de opstanding en wat daarop volgde, komen we Petrus en Johannes opnieuw tegen. Na het vraag- en antwoordgesprek tussen Jezus en Petrus. Drie keer wordt er gevraagd naar de liefde en drie keer klinkt het antwoord van de liefde. Ten langen leste beroept Petrus zich op de alwetend heid van Jezus. De slotwoorden die Jezus na deze indringende en diep verootmoedigende vragen spreekt, sluit Hij af met: Volg Mij. Was dat niet net het punt geweest voor Petrus en had het daar ook niet juist aan geschort? Jezus volgen met bereidheid om alles te geven. Volg Mij, dat is kort en krachtig. Tegelijk, wat kan dat een strijd betekenen! Toen en nu. Volg Mij. Korte, duidelijke en krachtige woorden. Petrus zal zijn les wel geleerd hebben. Hij heeft vast zijn handen vol aan zichzelf met alles wat achter hem ligt. Toch lezen wij dat na de woorden ‘volg Mij’ de blik van Petrus naar Johannes getrokken wordt. Petrus richt zich vervolgens tot Jezus met de vraag: ‘Heere, maar wat zal deze?’ Letten op een ander. Druk zijn met een ander. Een ander dan Jezus Christus. Hoe kan dat ook niet zijn in ons leven! Maar hij…, en zij….! Genade geeft concentratie op Jezus de Gekruisigde. Dit betekent niet dat wij geen oog meer hebben voor onze naaste, integendeel! Maar kleurt wel hoe wij begaan zijn met hem of haar op onze levensweg. Daarbij is niet alleen van belang waarover wij ons druk kunnen maken met betrekking tot onze naaste, er speelt nog iets anders. Want hoewel wij deze vraag van Petrus niet per se als negatief hoeven te duiden, is het moment er niet naar. Petrus heeft zojuist te horen gekregen dat hij zal gaan lijden vanwege zijn roeping. Hij zou zich beter in gebed en overdenking kunnen voorbereiden op dat lijden, zonder afleiding. De weg van Petrus, zal een hele andere zijn dan die van Johannes. Dat blijkt wel uit het antwoord van Jezus: ‘Indien Ik wil, dat hij blijve, totdat Ik kome, wat gaat het u aan? Volg gij Mij.’ Wij weten van Petrus uit de ongewijde geschiedenis dat hij naar verluidt ondersteboven is gekruisigd. Een einde van pijn en verschrikking. Wij weten van Johannes dat hij als enige apostel op hoge leeftijd een natuurlijke dood is gestorven. Mogelijk op Patmos waar hij de Openbaring ontving. Wat een verschil! God gaat met elk van Zijn kinderen een eigen weg. De weg van de een is die van een ander niet. Wat deze of gene moet meemaken, kunnen we niet vergelijken met dat van een leeftijdgenoot. De weg van Petrus is een weg van volgen en lijden. De weg van Johannes is er een van blijven en aanschouwen. Beide zijn voorbeelden voor de Kerk van Christus. Zijn er trekken van Petrus en Johannes in ons leven te vinden als tekenen van liefdevolle verbondenheid aan Christus Jezus de Heere? Misschien wel van zowel de een als de ander. Vier werkwoorden vielen er: volgen, lijden, blijven en aanschouwen. Is er bereidheid om te volgen achter de Herder der schapen waar Hij ook heengaat? Hebben wij ons ervoor over om met Christus te lijden, in de wetenschap dat dit niet opweegt tegen het gewicht van de heerlijkheid? Kennen wij iets van het blijven, iets van verstilling zo kenmerkend voor het leven van Johannes? Maken wij iets mee van de aanschouwing als wij denken aan hoe God Zich openbaart in de stille meditatie en overdenking van het Woord? Geloof en liefde worden altijd heengetrokken naar het Lam. In alle omstandigheden steeds weer op Hem zien! Voor de een staat het leven van Petrus meer symbool, terwijl een ander zich meer herkent in de weg van Johannes. Echter dit bindt samen: als een zondaar gerechtvaardigd door het geloof in de gezonden Messias. Hij Die gekomen is en onder ons heeft gewoond. Wie volgt kijkt Hem op de rug, wie in stilte aanschouwt zoekt Zijn aangezicht. Totdat Hij komt. In dat volgende en aanschouwende leven is de zaligheid, vanwege Zijn weg van dood en opstanding. Zie dan op Hem met al uw zonde en schuld.!Vlucht tot het Lam in onmogelijkheid en dwaasheid! En vind in Hem de zaligheid. Hier in beginsel en eens voor eeuwig!
Ds. J.A. Kloosterman