‘Daarom zeg Ik u: Haar zonden zijn haar vergeven, die vele waren; want zij heeft veel liefgehad; maar dien weinig vergeven wordt, die heeft weinig lief.’ - Lukas 7:47
Een maaltijd met Jezus. Dat belooft wat. Een Farizeeër met de naam Simon heeft Hem uitgenodigd. Dat is vriendelijk. Hoe goed is het om de Zaligmaker een gastvrij onthaal te geven tijdens Zijn omwandeling op aarde. Jezus wordt gevraagd en zit aan, lezen we. Er is een gevraagde gast, maar er verschijnt ook een ongevraagde gast. Er komt een vrouw die niet is uitgenodigd met een ‘zondaarsreputatie’ aan de deur. Wat moet dat voor Simon en de zijnen geweest zijn! De Farizeeën hechten bepaald belang aan gezelschap met goede naam en faam. Dat zijn gedachten hierover niet al te welwillend zijn geweest, blijkt uit wat Jezus zegt. Wij leren een belangrijke les: de vrouw komt daar waar Jezus is. Hij trekt haar aan. Dat is de Zaligmaker ten voeten uit. ‘Jezus neemt de zondaars aan’, zingt een lied. Dat blijkt hier. Het maakt deze vrouw onbeschroomd en vrijmoedig. Ze komt in huis met een albasten fles met zalf en staat achter Zijn voeten. Ze huilt. Waarom? Het heeft te maken met de vergeving van veel zonden. Haar tranen druppen op de voeten van Jezus. Ze veegt ze met haar haar droog en kust de voeten van Jezus. Simon en zijn medebroeders zullen ontsteld zijn geweest. Hij zegt bij zichzelf: als Jezus een profeet was, dan had Hij wel geweten wie deze vrouw is die Hem aanraakt.
Simon meent dus uit het doen en laten van deze zondares af te moeten leiden of Jezus een profeet is. Heeft hij Jezus uitgenodigd om Hem op de proef te stellen?
Zijn conclusie is duidelijk: Jezus maakt de pretentie van Zijn profetische bediening niet waar.
Maar wat een wending! Jezus zegt: Simon! Ik heb u wat te zeggen. En dan vertelt Jezus over de schuldheer met twee schuldenaars, vijftig en vijfhonderd zijn ze respectievelijk verschuldigd. Maar zij krijgen beiden niet alleen respijt van hun betaling, maar kwijtschelding! En dan de prangende vraag: Wie van deze zal hem meer liefhebben? Dat is voor Simon geen moeilijke vraag: Die het meeste is kwijtgescholden. Jezus prijst Simon om zijn antwoord. Maar dan keert Jezus zich om en stelt Simons houding aan de kaak. Wat blijkt? De normale tekenen van gastvrijheid en warm welkom: water om de stoffige voeten te wassen, een welkomstkus en olie om het hoofd te zalven heeft Jezus niet gekregen.
Wat een minachting, het is schofferend om deze blijken van gastvrijheid elkaar niet te bewijzen! Jezus laat met zijn woorden zien dat Hij wel degelijk de profeet is die niet alleen deze vrouw kent, maar ook Simons eigen overleggingen heeft gepeild! Wat Simon heeft nagelaten, ontvangt Jezus van deze zondares. Hoe heerlijk klinken de woorden uit Zijn mond tot de vrouw: Uw zonden zijn u vergeven! Hoeveel mensen voelen zich te goed voor de vergeving? Jezus is gekomen om zalig te maken en deze vrouw die Hem zoveel liefde en genegenheid bewijst vanwege de veelheid van haar zonden, hoort bij Hem. Lukas maakt duidelijk dat Jezus een vriend is van tollenaren en zondaren. Hij eet en drinkt met Hem. Dat legden de Farizeeën Hem ten laste. Van zulke mensen moest je je verre houden. Maar dat doet Jezus niet. Hij houdt Zich niet ver van zondaren. Wat is dat een onbegrijpelijk wonder. Daarom komt Hij ook tot u, jou en mij. Hij laat zien Wie Hij is. De collega’s van Simon begonnen te zeggen bij zichzelf: Wie is Deze, Die ook de zonden vergeeft? Zijn Identiteit komt openbaar. Gods Zoon, dat is Hij. De Zondaarsvriend is van hemelse komaf. De godsdienstige keurige en nette houding van Simon, blijkt camouflage te zijn. Het verhult een hoogmoedige houding van eigengerechtigheid. Wat is het leerzaam om ook de wederkerigheid te zien in deze geschiedenis. Niet alleen zijn zondaren welkom bij Jezus, maar Hij is ook welkom bij hen! Want hoewel Lukas tot twee keer toe zegt dat deze maaltijd plaatsvindt bij Simon de Farizeer in huis en hij de gastheer zou moeten zijn, blijkt dat hij alles wat daarmee samenhangt erbij laat zitten. De zondares maakt het zo heerlijk goed. Zij gedraagt zich als de gastvrouw! Simon is de gastheer die geen werkelijke gastheer is, maar de vrouw die zelfs geen gast is, geeft wat zij heeft. Zien wij hoe de komst van Jezus alles omkeert? Is het niet nog steeds zo? Deze vrouw ontvangt vergeving en mag heengaan in vrede (vers 50). De respectabele rechtvaardige Simon staat tegenover de vrouw waarover slechte geruchten de ronde doen. Tenminste zo zien mensen. Maar voor Jezus ligt het heel anders. Hij ziet de tranen, de kus op Zijn voeten en de olie. Hij heeft deze vrouw het hart genomen. De negatieve, wantrouwende en veroordelende houding van Simon staat tegenover deze toegewijde en liefdevolle houding van de zondares. De vraag is voor Wie Jezus kwam. Nee, dat is geen vraag. Hij kwam om te zoeken en zalig te maken wat verloren is. Eigenlijk laat deze geschiedenis zien, dat Hij ook voor mensen als Simon is gekomen, want Jezus heeft een ontmaskerende boodschap voor hem met het oog op inkeer en omkeer. Over Simon lees je verder niets meer. Hoe is het in ons hart? Verlangt het naar Jezus? Gaat het uit naar Hem? Dan zullen er ook blijken zijn van liefde tot Hem. Of zijn we hard in ons oordeel? Tevreden met onszelf in eigendunk? Vlucht tot Jezus! Het is echt waar: Hij neemt de zondaars aan. Roept dit troostwoord toe aan allen!’